Hersenactiviteit -2
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg Maartje
10 November 2014 | Vietnam, Hoi An
De volgende dag (HOE DAN?!) weeeeer vroeg opgestaan voor en sunrise, dit keer ook vanaf een andere pagoda waar we serieus met z'n tweetjes waren, was erg bijzonder en weer heel mooi. Toen we terugkwamen bij het hotel rond 07:30u hadden we het over mogelijke dagbestedingen en iemand van het hotel hoorde ons Mount Popa noemen. Als we op konden schieten, konden we nog met de bus mee die om 08:30 vertrok. Dusss... wij natuurlijk gedaan. Mount Popa is een pagoda die gebouwd is op een vulkaan en schijnt erg mooi uitzicht te hebben bovenop. Mijn enige (en ik denk ook die van Elsje) herinnering is het feit dat er verschrikkelijk veel apen zaten en 1 daarvan kon het blijkbaar niet uitstaan dat Els haar eigen banaan op at, dus toen hij haar tas openritste en Elsje dat niet geheel accepteerde krabte hij d'r maar op d'r rug. Hopla, bedankt aap. Op naar het ziekenhuis voor rabies-shots. Omdat ze geen vaccinatie had hiervoor, moet je 5 spuiten halen; op dag 0, 3, 7..? en nog 2 daarna. Zoiets. De eerste konden we in Bagan halen, maar de 2e hadden we nog absoluut geen idee van waar we zouden zijn. We mochten de spuit zelf meenemen en iemand zou hem dan bij Els moeten zetten. Mensen die mij kennen, weten dat ik al knock ga bij het idee... dus ik trok al enigszins wit weg. Alsnog de vaccinatie meegenomen en in het hotel onze busreis naar Mandalay geboekt, vanaf waar we naar Hsipaw wilden gaan, een dorpje waar je mooie trektochten kunt maken en waar een waterval is. Op aanraden van wat websites de bijzondere treinreis naar Hsipaw afgelegd; 12u lang door de bergen en oerwouden van Myanmar. Echt onbeschrijfelijk mooi. Mjn medereizigers waren vast ook blij met mijn Go Pro, want op ongeveer iedere foto zie je wel mijn Selfie-stick staan ;-)
MEGAMEGAfijn voor Els (en natuurlijk ook een beetje voor mij) ontmoetten we in het hotel in Hsipaw direct een Duits meisje die studeerde voor verpleegkundige en de spuit kon zetten. Dus dat was geregeld. De volgende dag fietsen gehuurd en naar de waterval geweest wat echt heerlijk was. De dag daarop hadden we een trekking gedaan van 2 dagen inclusief overnachting (homestay). Ik weet in ieder geval dat trektochten dus niet helemaal mijn ding zijn, man wat was ik gesloopt. Al was het wel een soort van bevallingsmomentje toen we aankwamen op locatie, want het was echt super mooi! Erg primitief, maar wel top. Leuke groep, bizarre gids van 60+ die geen ondertanden had en maar rijstwijn bleef inschenken waar je best wel tipsy van werd. Ik kon hem na 3 rijstwijntjes ook niet meer verstaan, en ik weet zeker dat het niet aan mij lag haha. Onwijs lekker gegeten, prima geslapen en de volgende dag weer terug. Ellende 2.0. Maar wel trots dat we het gedaan hebben :)
De volgende dag hebben we de bus terug genomen naar Mandalay, waar we op onze laatste avond een van de meest bizarre momenten hebben gehad in mijn leven. Wat Birmezen vroegen of we mee wilden naar een karaokebar (uuh.. JA, DUH!) wat uiteindelijk een prive-karaokebar bleek te zijn waar we dus met z'n 7e zaten, prive kelner en alles. Hilarisch. Die Birmezen waren ook mega serieus aan het zingen, terwijl Els en ik natuurlijk alleen maar aan het etteren waren. Ons repertoire bestond uit:
Bon Jovi - Its my life
Avril Lavigne - Sk8erboy
Backstreet Boys - I want it that way
Linkin Park - In the End
Uiteraard meerendeel vastgelegd, filmpjes volgen niet
Daarna wilden ze ons meenemen naar een vrouwen-karaokebar. Prima, dachten wij. Bleek soort van stripclub te zijn, alleen dan absoluut geen stripclub, maar daadwerkelijk alleen vrouwen op podium in wat pikantere kleding (avondje stappen in Chersonisoss en je ziet meer naakt, maar a la) die aan het zingen waren. En dat vinden mannen daar dus opwindend. Ik denk dat ik die avond een klein beetje in m'n broek heb geplast van het lachen. Dit alles vond overigens plaats tussen 17:00u 'smiddags en 00:00u 's avonds. Vroeg gepiekt dus. Top. Tot het moment dat we in ons hotel waren aangekomen en ik met mama en papa aan het skypen was, en 2 Birmezen ons de liefde kwamen verklaren. Ik blokkeerde op dat moment, maar Els was mijn redder in nood en heeft ze netjes aangegeven dat dit dus niet gaat werken haha. Volgende dag ook niets meer gehoord of gezien. Hoplaa, tijd voor Vietnam!
Eerlijk is eerlijk, toen Elsje in de taxi stapte om naar het vliegveld te gaan en ik achterbleef omdat mijn vlucht pas een paar uur later zou gaan kreeg ik het wel een beetje benauwd. Nu begon mijn remi-reis pas echt. Maar, zoals ik in het begin van dit stukje ook schreef; nog geen moment echt remi geweest. Al bij het eerste hostel in Hanoi bevriend geraakt met een Brits meisje die ongeveer dezelfde route af wilde leggen als ik, dus daarmee heb ik de afgelopen weken samen gereisd. Na 3 dagen Hanoi een 3 daagse trip geboekt naar Halong Bay - absoluut de moeite om even te Googlen. Fantastisch! We hadden het geboekt via het hostel wat daar een privestrandje heeft, en dat was echt een paradijsje. Nog een festivalletje meegepakt met 12u lang DJ's, 's nachts de zee in op zoek naar lichtgevend plankton (niet gezien overigens, maar dat kan ook door de vodka komen) en in de hutjes op het strand geslapen. Helemaal top dus, en een super leuke groep. Dag na terugkomst de sleeperbus naar Hue genomen en blijkbaar kun je hier gewoon valium kopen bij de drogist. 2 Valiumpjes erin en de hele nacht gewoon geslapen, was top! Neem wel wat stripjes mee voor thuis ;-) In Hue de eerste kerel aangesproken die iets riep over motorbike, flink onderhandeld en voor een prikkie een eigen motor gehuurd + gids om naar Hoi An te rijden. Na een top rit van ongeveer 5,5 uur (incl onderweg stoppen voor foto's maken etc) aangekomen in Hoi An. En inmiddels ben ik hier nu 3 dagen, en het is echt super. Mega gezellig stadje, hele mooie stranden en een All u can drink bar waar je voor (geen grapje) 3,50 een stempel krijgt om de hele avond gratis te drinken. Ellende 7.0.
Je hoort overal zeggen dat "je jezelf echt leert kennen" op zo'n reis. Nou, na ruim 20 vlieguren, 58 bus-uren en 15 treinuren had ik wel verwacht dat ik al wel genoeg tijd zou hebben gehad om wat over mezelf te weten te komen. Maar ik denk dat ik mezelf gewoon al heel goed ken ofzo. Hersenactiviteit is momenteel -2 en het is bizar hoe snel je went aan het zorgeloze leventje; geen werk dillema's, niet naar het weekend toe te hoeven leven. Mijn grootste zorgen zijn op dit moment hoe ik het fijnst lig zonder dat ik de rest van mijn dorm wakker houd met mijn gesnurk, hoe ik mijn afgebladderde nagellak kan verwijderen gezien ik geen remover heb meegesleurd en of ik liever fruit als ontbijt heb of een gebakken eitje. Mensen die twijfelen aan wel of niet reizen; pak ASJEBLIEFT gewoon je spullen en laat de boel de boel, het is heerlijk!
Ik vermaak me wel, toedels!
-
16 November 2014 - 12:30
Thera Van Ewijk:
Wat een unieke reiservaringen! Toch fijn (ook voor het thusfront) dat je niet helmaal alleen bent.
Geniet er van en maak maar veel foto's, zodat je eenmaal weer thuis nog na kunt genieten.
Bon voyage!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley