G'day!

G'day uit Byron!
Het is veeeeel te lang geleden dat ik wat heb geschreven en moet eerlijk bekennen dat ik er heus wel tijd voor heb gehad, maar het was steeds zo'n gedoe om een pc te vinden waar ik gewoon op kon typen ipv tablet + daarbij is het zonde om jezelf op te sluiten in een internetcafe als je ook de omgeving kunt gaan verkennen met een motorbike of op het strand kunt liggen met het zonnetje op je bol.. Maar nu werd het wel weer eens tijd.

Allereerst nog gelukkig nieuwjaar uiteraard!

Ik moet even heel diep graven in mijn geheugen om mijn verhaal van de vorige keer weer te hervatten. Het laatste verslag heb ik vanuit Hoi An geschreven in Vietnam. Na Hoi An ben ik samen met mijn reismaatje Laura naar Dalat gegaan waar we Canyoning hebben gedaan, ofwel allerlei supervette activiteiten bij watervallen zoals abseilen, rock jumping en waterfall-gliding. In Dalat verbleven we bij het gekste hostel ooit; Dalat Family Guesthouse. Het was ook daadwerkelijk Family, we werden met open armen ontvangen door "mama" die de hele dag door aan het zingen was. 's Avonds kon je voor een paar dollar aanschuiven voor diner wat zij voor het hele hostel maakte. Fantastisch!
Na Dalat zijn we weer doorgegaan naar Mui Ne, een dorpje aan zee. Daar voornamelijk veel op het strand gelegen, cocktails gedronken en uitgerust. We hadden ook een trip geboekt naar de Sanddunes en daar hebben we met een quadbike door de duinen geraced, echt zooo enorm vet! De laatste stop in Vietnam was Ho Chi Minh, hier voornamelijk culturele dingen gedaan zoals de Cu Chi tunnels bezocht en War museum. Bizar om te zien wat er allemaal is gebeurd in deze oorlog. Helaas was Ho Chi Minh ook de laatste stop voor mij en Laura> zij vloog naar Nieuw Zeeland en ik zou doorgaan naar Cambodja. Op mijn eerste dag in Vietnam kwam ik Marjolein tegen, een Nederlandse chick die mega toevallig een vriendin is van mijn vriendinnetje Louise en we zijn zelfs allebei op haar bruiloft geweest, kwamen we later achter. Mega toevallig dus! Tijdens het reizen zo af en toe contact gehouden, omdat we allebei rond dezelfde periode naar Cambodja wilden. In Ho Chi Minh elkaar toen opgezocht en samen op boevenpad door Cambodja. We hadden behoefte aan zon, zee, zand en drank dus zijn direct doorgegaan naar Sihanoukville waar we 1 krankzinnige stapavond hebben gehad en de volgende ochtend om 08:00 (nog enigszins dronken) de ferry gepakt naar Koh Rong. PARADIJS. Meer hoef ik niet te zeggen. Je kunt mega veel doen daar, maar daar kwamen wij pas op de laatste dag achter. We hebben enorm veel gechilld, gelachen, zonnetje meegepakt, gedronken, nachtje op Long Beach gekampeerd, 's nachts zwemmen tussen lichtgevend plankton en nog meer gedronken. Echt fantastische tijd gehad. Na 6 of 7 dagen (jep, ik weet het Echt niet meer haha) was het tijd om weer een volgende plek op te zoeken. Daarom de bus naar Kampot gepakt, en terwijl we het erover hadden om die kant op te gaan herinnerde ik me ineens dat Frank van Zoggel - vriend van vroeger - daar een Bed & Breakfast runt. Daarom even snel via Facebook berichtje gestuurd en tijdens mijn verblijf in Kampot een kleine reunie-avond gehad (Daan Voets was ook van de partij, die ben ik ook door heel mijn reis tegengekomen). Na Kampot zijn we naar Phnom Penn gegaan om de Killing Fields te bezoeken. Het is eigenlijk te bizar voor woorden dat je op restanten van mensen loopt die daar zijn omgekomen, om de zoveel maanden worden de "nieuwe" resten weer verzameld maar in de periode daartussen loop je eigenlijk tussen de botten, tanden en kledingresten van omgekomen mensen. Eerlijk is eerlijk, wel een traantje gelaten op sommige plekken. We wisten dat het een zware dag zou worden, dus we hadden de nachtbus naar Siem Reap meteen voor die nacht geboekt, valiumpje erin en door. De volgende dag werden we wakker gemaakt dat we er waren. Ofwel: onze spullen stonden al buiten en de buschauffeur was ons bijna vergeten wakker te maken. Blijkbaar hadden we het nodig?!
In Siem Reap de eerste avond naar een Ladyboyshow geweest wat echt fantastisch was, net Broadway, hilarisch. De dag erna wilden we eigenlijk naar Angkor Wat, maar we hadden ons verslapen (05:00u zouden we opgehaald worden, 07:30 werd ik wakker). Heftig nachtje ;-)
Dag erna bijna hetzelfde fiasco, gelukkig had Marjolein de nacht gewoon doorgehaald zodat we ons niet weer zouden verslapen. De eerste paar uur van Angor Wat kan ik me niet helemaal meer herinneren, was nog een beetje rozig ;-) Maar uiteindelijk erg vet geweest, al is 1 dag voor mij wel voldoende. Op 5 december hebben Marjolein en ik ook nog even Sinterklaasje gevierd en cadeautjes voor elkaar gekocht + onze laatste avond gevierd. Ik zou namelijk de volgende dag naar Laos reizen. En jawel.. ik had me weer verslapen! Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik NOOIT te laat ben, maar blijkbaar verzwakt die eigenschap op reis. Wat een ellende. Ik zou om 06:15 opgehaald worden maar ik werd om 07:00 wakker. Snel achterop motorbike gesprongen en bij VIPbus afgezet. Kon gelukkig nog mee en werd op de VIPplek gedropt: ofwel, 4u lang op een autostoel zonder rugleuning tussen 2 kotsende kinderen gezeten. Karma heeft z'n werk weer gedaan. Top.
Ongeveer 30min voor de grens werden we gedropt en moesten we een uurtje of 3 wachten tot we met een grote bus naar de grens werden gebracht. Niet helemaal hoe ze ons de reis hadden verkocht, maar oke. Je weet dat je je in deze landen wat aan moet passen, dus dat deden we met z'n allen dan ook maar. Bij de grens werden we alleen ENORM opgelicht en hebben daar uiteindelijk tot 20:00u moeten wachten tot onze nieuwe bus ons kwam ophalen. We zaten letterlijk tussen het exit-gebouw van Cambodja en entree-gebouw van Laos in. In het donker. Iedereen was vertrokken, geen grenswachters, niks. Toen uiteindelijk een andere busmaatschappij ons kwam ophalen, verkondigde de niet Engels sprekende chauffeur ook direct dat hij niet door zou rijden naar Pakse, waar ik en 4 anderen naartoe moesten. De overige 15 man werden bij 4000 Islands gedropt en wij werden bij een kerel uit Laos gedropt. Gelukkig sprak hij wel Engels en hij legde ons uit dat de fout niet bij hen lag, maar bij de maatschappij van Cambodja. Hij bood ons aan om gratis in zijn guesthouse te verblijven en hij zou ons ook naar een restaurantje brengen zodat we nog konden eten etc. Super lief dus! Beetje jammer dat de overige 4 mensen 2 stelletjes waren, waardoor ik bijna nog op de kamer van onze vriendelijke Lao-man moest slapen. Gelukkig bood 1 stel aan dat ik daar kon slapen op een matrasje. Anders was ik nog liever naar Pakse gelopen denk ik.. :)
Volgende dag de bus naar Pakse, daar nog een hele poos moeten wachten op de bus naar Vang Vieng en uiteindelijk dus na een reis van 2,5 dag in Vang Vieng aangekomen. MET een fikse keelontsteking. Dokter opgezocht, een volle zak met pillen meegekregen voor 3 dollar en daar die dag op geleefd. De dag erna ontmoette ik Joey, een Nederlandse jongen (of eigenlijk man, hij is 30 haha) waarmee ik door Laos heb gereisd. Een grote grap die vent, en we hebben echt superveel gelachen, doodsangsten uitgestaan achterop de motorbike, vast komen te zitten met de motor op een brug, watervallen en caves bezocht en uiteraard Tubing > in het water met een tube van bar naar bar drijven, drankspelletjes doen, moddervolleybal spelen enzovoorts. Na Vang Vieng naar Luang Prabang gegaan en daar ook de waterval bezocht, hike-tochtje naar de top van de waterval gedaan, avondmarkt bezocht en de bekende bowlingbaan die 's nachts open is terwijl alle andere cafe's gesloten zijn. Letterlijk in TL-licht bowlen om 02:00 's nachts, super bizar maar wel vet om te zien. Na een super toffe week was het voor mij tijd om naar Sydney te gaan waar Cody op me zou wachten op het vliegveld. Vlucht was prima, filmpjes gekeken en laatste valiumpjes opgemaakt - die mogen namelijk niet het land in. Het was wel even wennen hoor, het Westerse leventje, verharde wegen, Mac Donalds overal en voornamelijk DE PRIJZEN. Man, ik schrok even.
Diezelfde dag met Cody naar de Blue Mountains geweest en kleine wandeltochtjes gemaakt naar de mooie plekjes en toffe foto's gemaakt. Ik hoop deze binnenkort nog even online te kunnen zetten. De volgende dag met de ferry naar Sydney en meteen uitzicht op Opera House en Harbor Bridge. Heel vet! Helaas moest Cody werken, maar heb de stad lekker in m'n eentje kunnen verkennen. Het was rond de kerst en ik had absoluut geen kerstgevoel. Kon er ook niet echt inkomen, niet echt geloofwaardig als iemand "Let it snow" speelt terwijl hij in de brandende zon staat te zweten. Uiteindelijk ook nog terecht gekomen op Martin Square waar een memorial werd gehouden voor de 2 omgekomen mensen van het Lindt cafe incident. Heel bizar.
Dag erna met Cody naar Bondi Beach geweest en nog een shot van Bondi Rescue meegepikt. Mocht je ooit een aflevering zien waarbij een Aziaat van het strand wordt gestuurd: dat is de dag dat ik daar was!
Na een paar dagen Sydney miste ik het backpackersleventje een beetje, dus besloten om naar Manly te gaan. Daar zou ik Glen ook weer zien, een backpacker die ik in Hanoi en later in Koh Rong had gezien. Kennis gemaakt met zijn ouders die daar ook wonen, en die vonden het absoluut belachelijk dat ik kerst zonder familie zou vieren. Dus ondanks dat Glen gewoon moest werken, was ik uitgenodigd voor hun kerstlunch. Nu ben ik de moeilijkste niet, maar dit was toch best wel even gek haha. Maar bovenal was het echt fantastisch. Het is echt mijn Aussie familie geworden; uiteindelijk maar 3 nachten in het hostel geslapen en de overige nachten bij hen verbleven. Ze brachten me iedere ochtend naar het strand waar ik de backpackers van het hostel kon meeten en eind vd dag ging ik vaak met Glen en zijn vrienden een drankje doen. Het was zoooo fantastisch, Manly is echt super!! NYE in Byron daarom geannuleerd en in Manly gebleven. Helaas geen Sydney fireworks gezien, maar alsnog een top avond gehad. 3 januari was het tijd om afscheid te nemen, en dat was best wel rot. Ben bijna 3 weken bij mijn Aussie familie geweest en ze hebben me zo enorm verwend met lekker eten, wijntjes, verhalen, ritjes naar allemaal mooie plekjes in de omgeving, cadeautjes, fijn bed, warme douche. Alles.
In de vroege ochtend het vliegtuig gepakt naar Byron, was net zo duur als de Greyhound en een stuk comfortabeler. Al twijfelde ik wel even toen ik het vliegtuig zag: mini. Letterlijk met 13 man het vliegtuig ingestapt en zelfs een tussenstop in Newcastle gehad. Heel bizar, zo'n domestic flight. Uiteindelijk in Byron aangekomen en het is suuuuuuuper. Ik hou wel van die hippie cultuur hier :) Met een Duits meisje en een Engele gast al naar Nimbin geweest (google maar eens), de andere mooiere stranden in omgeving van Byron en mijn eerst surfles gehad. Minuten in het water: 0; liters of water ingeslikt: 3; aantal bikinibroekjes verloren: bijna 1; aantal seconden op surfboard: 0. Talentje hiero.
Inmiddels verhuisd van het hostel naar de campsite op Nomads Artsfactory, net het campingterrein van Solar. Geweldig dus! Ik blijf hier nog wel even hangen!

Ik ben er een klein beetje doorheen gevlogen en ik weet zeker dat ik de helft ben vergeten, maar zodra ik terug ben over ruim 1.5 maand kan ik vast meer details vertellen voor degene die daar behoefte aan hebben.

Hersenactiviteit is inmiddels gedaald naar -4.
Ok. Doei.